Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Νοικοκυριά στο σκοτάδι



ΠΗΓΗ:  ΝEWS 247

Φυγάδεψαν τον πρωθυπουργό..μέσω Δομοκού!

ΠΗΓΗ: STOP CARTEL
Πρωτοφανής διασυρμός ενός πρωθυπουργού που κρύφτηκε μετά την προεκλογική φιέστα στη Λάρισα.Φοβήθηκε να αντικρύσει τους καθημερινούς πολίτες στα μάτια και πήρε τα βουνά!Τι απέκρυψαν οι Αρχές και δεν αποκάλυψαν τα συμβατικά ΜΜΕ για την περιπλάνησή του από χωρίου εις χωρίον στην ορεινή κεντρική Ελλάδα χθές Κυριακή.
Δείτε ολόκληρο το αποκαλυπτικό βίντεο:
Εναν άνευ προηγουμένου αυτοεξευτελισμό υπέστη την Κυριακή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφοντας οδικά από τη Λάρισα.Φοβήθηκε να κυττάξει στα μάτια τους πολίτες που είχαν ανοίξει τα διόδια της Πελασγίας και έντρομος ζήτησε από τους υπεύθυνους να γυρίσει στην Αθήνα μέσω του ορεινού Δομοκού.Το αποκαλυπτικό βίντεο ξεσκεπάζει την κυβερνητική γύμνια, με τους πάνοπλους άνδρες της επίλεκτης ΟΠΚΕ και των δυνάμεων ασφαλείας να περιμένουν τον πρωθυπουργό στα ανοιχτά διόδια για να τον προστατέψουν από τους.. πολίτες, ενώ αυτός έχει τραπεί σε φυγή παίρνοντας κυριολεκτικά τα βουνά..

Νέο μνημόνιο, για πάντα η λιτότητα. Αναδιάρθρωση χρέους με σφραγίδα ΔΝΤ


ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ
του Λ. Βατικιώτη

Βόμβα μεγατόνων έσκασε την πρωί της Δευτέρας από την Ουάσινγκτον, τουλάχιστον για όσους εξακολουθούν ακόμη και τώρα να παίρνουν στα σοβαρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, με αφορμή τις δηλώσεις του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρακτορείο Μπλούμπεργκ πως «το Ταμείο είναι έτοιμο να παρατείνει την αποπληρωμή των δανείων στην Ελλάδα». Ο Ντομινίκ Στρος Καν χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές είπε αυτό που ήταν ηλίου φαεινότερο εδώ και μήνες: Ότι σχεδιάζεται επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας – αυτό, λέγεται αναδιάρθρωση του χρέους!

Κλίμα "Μεσοπολέμου" στην Ευρώπη


ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
του Γ. Δελαστίκ
πινακας του σύγχρονου ιρανου ζωγραφου Ιman Maleki

Αρρωστημένη είναι η πολιτική ατμόσφαιρα στην Ευρώπη και το κλίμα επιδεινώνεται διαρκώς. Πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι η Γηραιά Ηπειρος οδεύει προς μια πολύ ανησυχητική πολιτικοκοινωνική κατάσταση ως συνέπεια των μέτρων που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της ΕΕ για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η μονοσήμαντη επιλογή των ηγετών της ΕΕ να φορτώσουν όλο το κόστος της ακόρεστης απληστίας και του τζόγου των τραπεζιτών στους ώμους των φορολογουμένων, ωθώντας έτσι σε βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου όλων των ευρωπαϊκών λαών, απειλείται να έχει πολύ περισσότερες αρνητικές συνέπειες από όσες έχουν διαφανεί μέχρι στιγμής.

προσοχή: η ακροδεξιά βρίσκεται ήδη στην κυβέρνηση!


ΠΗΓΗ: Aformi Blog
«Μιλάμε [για ποσό] από 150 έως 400 εκατομμύρια ετησίως το οποίο σε αυτές τις εποχές κρίσης και ανέχειας πληρώνουμε για ανθρώπους που δεν έχουμε προσκαλέσει».
Άδωνης Γεωργιάδης -ΛΑΟΣ
«Να βάλουμε λίγη λογική στο σύστημα και να σταματήσει η τσαπατσουλιά, η γενναιοδωρία, η μαγκιά και η τσάμπα καλοσύνη όταν άλλος πληρώνει».[1]
Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός υγείας
Τέρμα η τσάμπα μαγκιά στην περίθαλψη ασθενών -κοστίζει ακριβά. Σήμερα ο πραγματικός μάγκαςείναι ο γιατρός (αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό) που αφήνει τον μετανάστη αρχικά, και μετά και τον Έλληνα ασθενή, αβοήθητο αν δεν έχει να πληρώσει. Αν μάλιστα πεθάνει ο ασθενής, τότε αυτό θα είναι εθνικού επιπέδου μαγκιά. Γιατροί και νοσοκόμοι θα έχουν προσφέρει εθνική υπηρεσία.

Ετσι είναι εάν έτσι...νομίζουν


ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ
του Κ. Τσουκαλά

Μπορεί μια ολόκληρη χώρα να είναι διεφθαρμένη; Ως πολιτικό ταυτόχρονα και ρητορικό, το ερώτημα δεν έχει απάντηση. Αν οι ρητορείες δεν διαψεύδονται ούτε επιβεβαιώνονται, οι πολιτικές αποφάνσεις υποκρύπτουν ανομολόγητα μελήματα και άρρητες σκοπιμότητες. Με αυτή την έννοια, και άσχετα με τον άπρεπο και αυτόχρημα προσβλητικό χαρακτήρα του, ο χαρακτηρισμός μιας χώρας ως διεφθαρμένης αποκαλύπτει ελάχιστα για την ίδια τη χώρα. Αλλά αποκαλύπτει ίσως πολλά για τη συγκυρία μέσα στην οποία αυτό το ερώτημα εκφέρεται και για τους στόχους που μέσα από αυτό επιδιώκονται. 

Πράγματι, η αναφορά σε συλλογικές παραβατικότητες και παθογένειες και μαζί με αυτές η παραπομπή στο κακό ή στο διεφθαρμένο δεν μπορεί ποτέ να είναι καθαρά «διαγνωστικές». Στο στόμα των εξουσιών μάλιστα, δεν μπορεί παρά να υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες. Εξαγγέλλοντας και μεθοδεύοντας την κοινωνική πορεία προς το κοινό καλό, η πολιτική δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αναγγέλλει τις αυτονόητες αξίες. Κάθε κοινωνία άλλωστε, το γνωρίζουμε καλά, δομείται διακρίνοντας ανάμεσα στο ομαλό και στο παθολογικό, με τα δικά της κριτήρια. Η ίδια η επιβίωση του πολιτισμού προϋποθέτει την τιθάσευση των εξορμήσεων και την κανονάρχηση των συμπεριφορών. Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, ο πολιτικός λόγος δεν χρειάζεται να πείθει. Αρκεί να υποβάλλει. Ακόμα και αν ουδείς νομιμοποιείται να μιλάει για διεφθαρμένες χώρες, διεφθαρμένες κοινωνίες και διεφθαρμένους λαούς, ο εξουσιαστικός λόγος έχει πάντα την ευχέρεια να επιλέγει ρητορικά τεχνάσματα που αρμόζουν στις περιστάσεις.

O SAMIR AMIN ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΑ


Συνέντευξη του Σαμίρ Αμίν στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

Το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δρόμος της Αριστεράς” στις 16.10.2010

Eρώτ. Πως βλέπεις να εξελίσσεται η κατάσταση στη Γαλλία;

Απάντ. Ο νόμος που πάει να περάσει από τη Γερουσία και το Κοινοβούλιο για τις συντάξεις είναι τελείως απαράδεκτος. Το κίνημα διαμαρτυρίας μεγαλώνει. Στην τελευταία διαδήλωση συγκεντρώθηκαν 3.500.000 διαδηλωτές. Ακόμα και η αστυνομία, που πάντα δίνει νούμερα κατώτερα των πραγματικών, παραδέχτηκε ότι η διαδήλωση ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις προηγούμενες. Το κίνημα μεγαλώνει και ριζοσπαστικοποιείται. Η μαζική είσοδος των νέων, των φοιτητών το αποδεικνύει. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι κάπως ενοχλημένες γιατί φοβούνται τη ριζοσπαστικοποίηση, φοβούνται ότι θα ξεπεραστούν από την ίδια τους τη βάση. Τη στρατηγική της κυβέρνησης είναι δύσκολο να τη μαντέψει κανείς. Η συμπεριφορά της ήταν προβοκατόρικη, διότι μια μεταρρύθμιση τέτοιας έκτασης θα έπρεπε τουλάχιστον να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε στρογγυλό τραπέζι με τα συνδικάτα, τα κόμματα κ.λπ. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Η κυβέρνηση ήθελε να περάσει τη μεταρρύθμιση όπως την είχε σχεδιάσει μόνη της. Μήπως αυτή η πρόκληση είναι εσκεμμένη, με την έννοια ότι το κίνημα θα ριζοσπαστικοποιούνταν αλλά θα έχανε και η νίκη της Δεξιάς θα ήταν με αυτόν τον τρόπο μεγαλύτερη; Σε μια τέτοια περίπτωση ο υπολογισμός αυτός θα μπορούσε να λειτουργήσει, θα μπορούσε όμως και να μην λειτουργήσει. Είναι νωρίς για να το πούμε.