Αν αυτό είναι δημοκρατία…

Πηγή: ΑΥΓΗ

του Δημήτρη Αρβανιτάκη

Οι λέξεις βεβαίως ονομάζουν τον κόσμο, αλλά οι λέξεις επίσης καλύπτουν τα πράγματα: ένα εκκρεμές που πάει κι έρχεται μπροστά από τη φλόγα ενός κεριού -- αυτό είναι οι λέξεις. Είναι ο μηχανισμός κάλυψης-εξοικείωσης με την (απεχθή ή όχι, χυδαία ή όχι, σκληρή ή όχι…) πραγματικότητα. Λοιπόν, ας μην ακούσουμε κι ας μην διαβάσουμε τις λέξεις των φερέφωνων, ας προσπαθήσουμε ν’ αγγίξουμε, καθένας μόνος του, την εικόνα: μόλις είδαν ότι το πράγμα ξεφεύγει, μόλις είδαν ότι τα αφεντικά τους δεν τήρησαν τη συμφωνία, μόλις είδαν ότι οι σκλάβοι καταλαβαίνουν (πριν τη συμφωνημένη ώρα) το παιγνίδι, μόλις είδαν ότι οι σκληροί νόμοι του Monopoly αποκαλυπτόμενοι άκαιρα μπορεί να δείξουν πιο αποκρουστική τη χυδαιότητα του παιχνιδιού τους, έτρεξαν, μέσα στη νύχτα, οι «δημοκρατικά εκλεγμένοι»· τηλέφωνα και συνεννοήσεις, πίτσι-πίτσι πίσω από τις κουίντες, ανακοινώσεις, διαμαρτυρίες και επικλήσεις της εθνικής αξιοπρέπειας, λεονταρισμοί και στύλωμα ποδιών, «ποιοι είναι αυτοί που θα μας υπαγορεύσουν την πολιτική μας;», «ο κυρίαρχος λαός και η εκλεγμένη κυβέρνηση θα αποφασίσουν για την εκμετάλλευση του δημόσιου πλούτου της χώρας» και τα τέτοια -- και την άλλη μέρα, ιδού, η αποκάλυψη! Κοντά ποδάρια που έχει καμιά φορά το ψέμα! Δείλαιοι μπροστά στ’ αφεντικά τους και «τζάμπα μάγκες», που θα ’λεγε και ο αλήστου μνήμης, απέναντι σε μας, που μας βλέπουνε σαν τους υπηκόους του βασιλιά Μοντεζούμα. Αυτή είναι η δημοκρατία τους -- αν αυτό είναι δημοκρατία…

Το EFSF έχει πρόβλεψη να μην δώσει δάνεια στην Ελλάδα!

Από το XrimaNews 

via Anemogastri

Ενώ εδώ και μήνες η Ελλάδα αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της Ευρώπης υποτίθεται πως ψάχνουν να βρουν τη σωστότερη χρήση ενός πιθανού δανείου της χώρας από το EFSF – το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – η Γερμανία έχει φροντίσει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Ταμείου να υπάρχει η πρόβλεψη πως ειδικά και μόνο η Ελλάδα «δεν χρειάζεται να αντλήσει χρήματα από το Ταμείο» και επομένως δεν μπορεί να το πράξει. 

Το XrimaNews.gr αποκαλύπτει επίσημο έγγραφο του EFSF όπου στην παράγραφο D12, που είναι και η τελευταία, αναφέρονται κατά λέξη τα εξής: 

Εκλογές στην Ιρλανδία - μια ανάλυση

Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

του ciaoant1

Χθες είχαμε στην Ιρλανδία εκλογές, και τα βασικά σημεία στα οποία πρέπει να εστιάσουμε είναι δύο:

1) Ο κόσμος "βύθισε" το κυβερνών κόμμα, που κυβερνούσε επί χρόνια στην Ιρλανδία - χαρακτηριστικό είναι πως στο Δουβλίνο, την πρωτεύουσα της χώρας, το κυβερνών κόμμα πήρε μόλις...8%. Εδώ ένα σχετικό απόσπασμα από άρθρο του "Πριν" για τα αποτελέσματα των εκλογών:

Το δεξιό κόμμα Φίανα Φαλ, το οποίο όπως και το ΠΑΣΟΚ υπήγαγε τη χώρα σε καθεστώς Μνημονίου που τσάκισε τον ιρλανδικό λαό, υπέστη εκλογική συντριβή κατακλυσμιαίων διαστάσεων: από 42% που είχε πάρει στις εκλογές του 2007, έπεσε τώρα στο... 15%!!! Στο Δουβλίνο, την πρωτεύσα, το κυβερνών κόμμα πήρε το απίστευτο ποσοστό του... 8%!!! Η υποστήριξη του Μνημονίου βύθισε το κυρίαρχο κόμμα της ιρλανδικής Δεξιάς στο χειρότερο ποσοστό της σχεδόν 90χρονης ιστορίας του.

Πως περνάμε τα διόδια μετά την δημοσίευση της τροπολογίας σε ΦΕΚ. ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ

http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/2011/02/blog-post_8331.html

Ακολουθούν νέες οδηγίες για το πως περνάμε τα διόδια αφού γίνει νόμος η ντροπολογία του Ρέππα. Ακόμη δεν έχει τυπωθεί η τροπολογία σε ΦΕΚ συνεπώς δεν είναι νόμος. Συνεχίζουμε να σπρώχνουμε τις μπάρες μέχρι να τυπωθεί. Όταν τυπωθεί σε ΦΕΚ θα είναι νόμος και ακολουθούμε τις παρακάτω οδηγίες.

Επί πιστώσει απόδειξη που έχει εκδοθεί από την Νέα Οδό.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ - ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΜΕ;

Δηλώνουμε στον υπάλληλο ότι «δεν μπορούμε να πληρώσουμε» δίνοντας τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματός μας. Ζητάμε να εκδοθεί απόδειξη με πίστωση και να ανοίξουν την μπάρα.

Αν καθυστερούν προειδοποιούμε ότι:

α) αν δεν ανοίξουν αμέσως την μπάρα καταστρατηγούν το συνταγματικό μας δικαίωμα για ελεύθερη μετακίνηση και διαπράττουν το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατακράτησης.

β) αν δεν εκδώσουν την απόδειξη διαπράττουν το φορολογικό αδίκημα της άρνησης εκδόσεως επί πιστώσει φορολογικού στοιχείου.

γ) αν αρνηθούν να ανοίξουν διαπράττουν και το αδίκημα της πρόκλησης για εκτέλεση παράνομης πράξης.

Εάν καθυστερεί το άνοιγμα της μπάρας και διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει τροχαία ανοίγουμε την μπάρα με απλή ώθηση προς τα εμπρός και συνεχίζουμε την πορεία μας.

Εάν καθυστερεί το άνοιγμα της μπάρας και υπάρχει τροχαία τότε ζητάμε την συνδρομή του αστυνομικού ώστε να κοπεί πιστωτικό και να ανοίξει η μπάρα.

Αν μας ζητηθεί να συμπληρώσουμε έντυπο αδυναμίας πληρωμής πριν από την υπογραφή μας γράφουμε: «Με επιφύλαξη της νομιμότητας καταβολής του τέλους».

Σε περίπτωση που ο τροχονόμος δηλώσει αναρμόδιος ή αρνούνται να μας ανοίξουν την μπάρα καλούμε την αστυνομία στο 100 και ζητάμε να συλληφθεί ο ταμίας και ο υπεύθυνος των διοδίων και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη με την αυτόφορη διαδικασία για παράνομη κατακράτηση.

ΘΕΣΠΙΖΕΤΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ!

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΤΑ ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΥΣ!

Την ώρα που η κυβέρνηση υποβάλλει σε ανελέητη επιδρομή τον ελληνικό λαό χωρίς, μάλιστα, ελπίδα και προοπτική έρχεται και θεσπίζει ανέλπιστα και πρωτοφανή φορολογικά δώρα στις θυγατρικές των πολυεθνικών, αναιρώντας και ακυρώνοντας νόμους που η ίδια ψήφισε, με πανηγυρικούς τόνους, στους πρώτους μήνες της θητείας της.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση με τη ρύθμιση του άρθρου 14 στο φορονομοσχέδιο που κατέθεσε, δεν μειώνει μόνο κατά 4 ολόκληρες μονάδες το φόρο στα μη διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων, για να τον περιορίσει στο 20%, πράγμα που σημαίνει άμεση ετήσια απώλεια εσόδων για το δημόσιο της τάξης των 300 εκ ευρώ!

 Κάνει στο ίδιο άρθρο του φορονομοσχεδίου κάτι πολύ χειρότερο.

 Πρώτον: απαλλάσσει τις θυγατρικές των ευρωπαϊκών πολυεθνικών επιχειρήσεων  που είναι εγκατεστημένες στη χώρα μας, από κάθε φορολογική επιβάρυνση στα διανεμόμενα στις μητρικές εταιρείες κέρδη τους

Εγκατέλειψαν τα στέκια τους οι πολιτικοί

Πηγή: Το Βήμα

του Ν. Χασαπόπουλου

Oι πολιτικοί βλάπτουν πλέον σοβαρά τη φήμη, την πελατεία και την εικόνα ακόμη και των καλύτερων εστιατορίων. Δύο εστιατόρια στο Κολωνάκι, στα οποία σύχναζε επί δεκαετίες η ελίτ της πολιτικής ζωής του τόπου, έχασαν το 40% της πελατείας τους, Μαζί με τους πελάτες τους έχασαν και τους πολιτικούς. Το μεν εστιατόριο «17», της οδού Λυκαβηττού, αραίωσε από πολιτικούς, στο δε άλλο, στο «18» της οδού Σουηδίας, ο ιδιοκτήτης του αφαίρεσε από τους τοίχους τις φωτογραφίες των πολιτικών και στη θέση τους τοποθέτησε άλλους πίνακες και δικά του... σκίτσα, συνοδευόμενα με χιουμοριστικές λεζάντες. Οι ιδιοκτήτες και των δύο παραδέχονται ότι έτσι όπως πάει η κατάσταση, με τις συχνές πορείες στο κέντρο, τα επεισόδια, τα δακρυγόνα, τους αποκλεισμούς των δρόμων, τους προπηλακισμούς πολιτικών την ώρα που τρώνε, την απαγόρευση του καπνίσματος, πάνε για κλείσιμο. Ή, αν δεν κλείσουν, το σκέφτονται σοβαρά να μετακομίσουν σε άλλη περιοχή, μακριά από το κέντρο. 

Ποια επαναδιαπραγμάτευση χρέους;

Πηγή: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/02/2011

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ*

1. Ποιοι διαπραγματεύονται;

Σε κάθε (επανα)διαπραγμάτευση υπάρχει ένα καταστατικό ερώτημα: Ποιος διαπραγματεύεται τι και με ποιον;

Αν κάποιος/α είναι οπαδός της ιδεολογίας από την οποία προκύπτουν τα δελτία των 8.00, δεν θα έχει μάλλον καμία απορία αναφορικά με το ερώτημα: Η διαπραγμάτευση (θα) αφορά τη «χώρα» και τους «πιστωτές» της (ή «εμάς» και τους «πιστωτές μας»), με αντικείμενο το ύψος του δημόσιου χρέους (διαγραφή ενός τμήματός του; με ποια διαδικασία;) ή/και τους τρόπους και χρόνους αποπληρωμής του (μείωση επιτοκίων; παράταση του χρόνου αποπληρωμής;)

Εντούτοις, αν κάποιος/α είναι αριστερός/ή που επιδιώκει να είναι και μαρξιστής/στρια, θα κατανοεί ότι οι παραπάνω απαντήσεις συνιστούν μια παραγνώριση της πραγματικότητας, που απορρέει από την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας. Δεν διαπραγματεύεται η «χώρα», αλλά η ελληνική άρχουσα τάξη, εκπροσωπούμενη δια της κυβέρνησης. Δεν διαπραγματεύεται με «τους πιστωτές» του ελληνικού Δημοσίου, αλλά με (τις) άλλες άρχουσες τάξεις της Ε.Ε. δια των πολιτικών εκπροσώπων τους και με τους εκπροσώπους «θεσμών» διεθνούς χαρακτήρα (ΕΚΤ, ΔΝΤ, κ.λπ.) που εκφράζουν τα κοινά συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλισμών ή ευρύτερα των κυρίαρχων καπιταλιστικών δυνάμεων του πλανήτη και τις ρευστές και μεταβαλλόμενες ισορροπίες μεταξύ τους.