Αγωνία για να βρεθούν €90 δισ.!

Ζητείται συναίνεση για μέτρα 40 δισ. ευρώ και αποκρατικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Ζ. Τσώλη

Η τρόικα ζητεί από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να δεσμευθούν από κοινού για την οικονομική πολιτική

 Αντιμέτωποι με το δίλημμα « πάρτε τώρα μέτρα για να μην έχετε την τύχη της Lehman Βrothers » βρίσκονται πλέον κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση που κλήθηκαν από την τρόικα να δείξουν «σύμπνοια» προκειμένου να εφαρμοστεί κοινά αποδεκτό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που θα στηριχθεί στις περικοπές δαπανών και στις αποκρατικοποιήσεις. Στις επαφές που είχε η τρόικα στην Αθήνα με το οικονομικό επιτελείο και τη ΝΔ διαπιστώθηκε ότι για να σταθεροποιηθεί το δημόσιο χρέος και να επιστρέψουμε στις αγορές χρειάζονται 90 δισ. ευρώ ως το 2015. Και αυτά πρέπει να εξοικονομηθούν με αυστηρά μέτρα συρρίκνωσης του Δημοσίου- πάγωμα προσλήψεων, μειώσεις αποδοχών με το νέο μισθολόγιο, περικοπές παροχών υγείας και συντάξεων- και από τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που μπορεί να αποδώσει 50 δισ. ευρώ. 

Ποιοι πούλησαν τα ελληνικά ομόλογα

Πρωτοστάτησαν με 55 δισ. ευρώ γαλλικά και γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Τ. Μαντικίδη

Ελληνικούς τίτλους αξίας 100 δισ.ευρώ ρευστοποίησαν οι ξένες τράπεζες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

  

 Σε συνολικές πωλήσεις ελληνικών ομολόγων αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ προχώρησαν οι ξένες τράπεζες από την περίοδο της κορύφωσης της ελληνικής κρίσης πέρυσι τον Απρίλιο ως σήμερα. 

Με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (ΒΙS), στην αρχή της κρίσης η συμμετοχή των ξένων τραπεζών στο ελληνικό χρέος κυμαινόταν στα 150 δισ. ευρώ. Σήμερα βάσει των εκτιμήσεων ξένων οίκων αυτή έχει περιορισθεί στα 50 δισ. ευρώ περίπου. 

Η συμμετοχή των ευρωπαϊκών τραπεζών κυμαινόταν στην αρχή της κρίσης στα 115 δισ. ευρώ, ενώ σήμερα περιορίστηκε στα 40 δισ. ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η έκθεση των γερμανικών τραπεζών από τα περίπου 30 δισ. ευρώ στην αρχή της κρίσης περιορίστηκε στα 8 δισ. ευρώ σήμερα, ενώ των γαλλικών (που είχαν και τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος) από τα περίπου 45 δισ. ευρώ περιορίστηκε στα 12 δισ. ευρώ. 

Το αδιέξοδο... της εξόδου από το ευρώ

Πηγή: Αυγή

του Κ. Καλλωνιάτη

Πριν από διακόσια περίπου χρόνια αναπτύχθηκε στη Βρετανία ένα κίνημα εργατών, οι αποκαλούμενοι Λουδίτες, οι οποίοι έσπαγαν τις μηχανές των υφαντουργείων κυρίως, αποδίδοντας σε αυτές την απώλεια των θέσεων εργασίας τους. Αναφερόμενος σε αυτούς ο Μαρξ έγραψε στον πρώτο τόμο του "Κεφαλαίου" ότι το κίνημα των Λουδιτών "πρόσφερε στην αντιγιακωβίνικη κυβέρνηση των Σίντμουθ, Κέσλρι κ.λπ., το πρόσχημα για να πάρει τα πιο αντιδραστικά μέτρα βίας." Το κίνημα των Λουδιτών είχε αγνές προθέσεις. αλλά κοίταζε σε λάθος κατεύθυνση, εντοπίζοντας τον εχθρό στα άψυχα, αλλά ορατά εργαλεία - μηχανές και όχι στις απρόσωπες ταξικές σχέσεις που τα κινούσαν.

Βοναπαρτισμός με γραμμή Μητσοτάκη και τα ζόμπι της πολιτικής-σοκ

Πηγή: Αυγή

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ

Δεν έχουν περάσει καλά-καλά τρεις μήνες από τους πανηγυρισμούς των προθύμων του Μνημονίου ότι η ώρα της εξόδου από την κρίση πλησιάζει, ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και ξαφνικά το κλίμα έχει αλλάξει ριζικά. Πόσο απατηλές ήταν οι απόψεις που εξέφραζαν οι παπαγαλίζοντες εκφραστές του δημοσίου λόγου για να αναστηλώσουν στα πήλινα πόδια του το μνημόνιο. Ο λόγος της αποτυχίας είναι προφανής από μία οικονομία σε κρίση δεν αφαιρείς πόρους είτε μέσω αύξησης της φορολογίας είτε μέσω της μείωσης των μισθών αλλά και της ανεργίας γιατί βαθαίνεις την ύφεση, προκαλώντας έναν φαύλο κύκλο που ανατροφοδοτείται διαρκώς. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος αντισυστημικές απόψεις για να καταλάβει αυτό το θεμελιώδες λάθος της πολιτικής-σοκ του Μνημονίου ως προς την επίτευξη των οικονομικών στόχων.

Where I part from Paul Krugman on Greece and the euro

Πηγή: The Guardian

του Mark Weisbrot

Paul Krugman responds to my op-ed earlier this week in the New York Times on Greece and the eurozone with agreement and disagreement. He agrees that "Argentina is the right parallel" for the Greek situation, and that "the programme for Greece is not working; it's not even close to working." But he disagrees on exiting the euro, for two reasons: first, Argentina "still had peso notes in circulation, so the mechanics of exit from the peg were much easier than exiting the euro would be"; and second, "Greece, as a relatively poor country with a history of shaky governance, has a lot to gain from being a citizen in good standing of the European project."

These are good points, and I think reasonable people can disagree on whether Greece should consider leaving the euro; there are a number of risks and uncertainties with that path as well as the current path.