Europa delenda est

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

Υπάρχει αυτή η ιστορική φράση των Λατίνων που ακουγόταν στη ρωμαϊκή σύγκλητο σχεδόν κάθε μέρα, για τα περίπου 80 χρόνια που κράτησαν οι τρεις Καρχηδονιακοί πόλεμοι. Karthago delenda est. Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί. Η πλήρης φράση, που αποδίδεται στον Σκιπίωνα τον Αφρικανό, είναι η εξής: et praeterea censeo Karthago delenda est. Την περιέλαβε και σε τραγούδι του ο Μούτσης, σε στίχους του Τριπολίτη. Υπάρχουν και παραλλαγές της, όπως αυτή που αποδίδεται στον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο: Ceterum autem censeo, Carthaginem esse delendam. Έτσι έκλεινε κάθε ομιλία του στη Σύγκλητο αυτός ο απόγονος πληβείων που τελικά έγινε ύπατος και τιμητής κι έπεισε τους Ρωμαίους να κάνουν τον τρίτο καρχηδονιακό πόλεμο και να καταστρέψουν πραγματικά την Καρχηδόνα, το 146 π.Χ. Όλοι οι κάτοικοι της ακμάζουσας μέχρι τότε αφρικανικής πόλης σκοτώθηκαν ή πουλήθηκαν σαν σκλάβοι. 

Ρεσιτάλ υποκρισίας της ΕΕ για τους οίκους αξιολόγησης

Πηγή: Επίκαιρα,   14 Ιούλη 2011

του Λ. Βατικιώτη

Μπορεί πολιτικοί ηγέτες και αξιωματούχοι της ΕΕ, ο ένας μετά τον άλλον, να ξιφουλκούν κατά των οίκων αξιολόγησης αποδοκιμάζοντας τον ρόλο και τις παρεμβάσεις τους, αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική: Οι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας ακόμη κι αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να τους εφεύρουν… Η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ και οι συγκεκριμένες εταιρείες συνεργάζονται τόσο αρμονικά, συμπληρώνοντας η μια την άλλη, ώστε τα σύννεφα που σκιάζουν τώρα τις σχέσεις τους να χαρακτηρίζονται παροδικά, ανήμπορα να διαταράξουν μια χρόνια, λειτουργική σχέση.

Καλώς ήλθατε στα νέα σούπερ μάρκετ σπουδών

Πηγή: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/07/2011

ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΨΥΛΛΟΥ*

Πριν από λίγα χρόνια, η πανεπιστημιακή κοινότητα εκλήθη να υπερασπιστεί τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου. Σήμερα, εν μέσω μιας ανελέητης επίθεσης στο μεταπολιτευτικό κράτος πρόνοιας, η πανεπιστημιακή κοινότητα καλείται να υπερασπιστεί το ίδιο το Πανεπιστήμιο: την αποστολή του, την ιστορία του, τη συγκρότησή του. Αν η ανώτατη εκπαίδευση συγκροτείτο στη βάση της ιδεολογίας από την οποία εμφορείται ο νέος νόμος δεν θα είχε καμία σχέση με τον θεσμό που γεννήθηκε στη μεσαιωνική Ευρώπη και επέζησε ώς τις μέρες μας.

Διά Βίου Παθήσεως

Πηγή: Καθημερινή (15/7/2011)

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δεν υπήρξε υπουργός στη μεταπολίτευση, της Ν. Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, του νυν πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, που να μην ονειρεύτηκε να απαθανατίσει το όνομά του ταυτίζοντάς το με μια μεταρρύθμιση, με έναν νόμο που «θα άλλαζε για πάντα το τοπίο». Χωρίς βαθιά προεργασία γίνονταν συνήθως όλα αυτά, χωρίς ουσιαστικό διάλογο με τα εμπλεκόμενα μέρη, που κι αυτά απέφευγαν να δώσουν βάθος στον αντιρρητικό τους λόγο. Και κυρίως γίνονταν δίχως να νοιάζονται οι περισσότεροι για τη διαφορά ανάμεσα στην παιδεία και την εκπαίδευση, ανάμεσα στην ουσιώδη μόρφωση και τη μηχανιστική κατάρτιση προς απόκτηση ενός πτυχίου «συνδεδεμένου με την παραγωγή», όπως αρχίσαμε να λέμε από μια στιγμή κι έπειτα.

Αριστεράς και Πλατείας γωνία…

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Ποιοι "διδάσκουν" ποιους.
Του Γιώργου Παπαϊωάννου.

Αρκετοί βιάστηκαν να μιλήσουν για μια «ήττα» του κινήματος στην αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση και την τρόικα. Ξεχνάμε, έτσι, πού βρισκόμασταν δύο μήνες πριν και πού σήμερα. Ξεχνάμε ότι οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις 25 του Μάη ανάγκασαν τις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη αλλά και την Ουάσιγκτον να είναι σε απευθείας σύνδεση με την πλατεία Συντάγματος. Ξεχνάμε ότι ο θλιβερός «πρωθυπουργός» αναγκάστηκε σε κωμικοτραγικούς χειρισμούς, σε παραιτήσεις και επανακάμψεις, σε διευθετήσεις και εσωκομματικούς συμβιβασμούς για να αντιμετωπίσει τον αγωνιζόμενο κόσμο. Ξεχνάμε ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο τριγυρνάνε σήμερα στα κανάλια και κλαψουρίζουν που δε μπορούν να βγουν από το σπίτι τους. Ξεχνάμε ότι τα «μεγάλα κανάλια» αναγκάστηκαν να πετάξουν στη μάχη κάθε προσωπείο που τους απέμενε και να μετατραπούν σε απογυμνωμένους κυβερνητικούς εκπροσώπους. 

ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ *

Πολλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ακούστηκαν και γράφτηκαν για το κίνημα των πλατειών και τη σημασία του. Αν έπρεπε να συγκρατήσω δύο μόνο στοιχεία, θα έλεγα ότι η τομή που έφερε το κίνημα αυτό είναι αφ'ενός η ρήξη με τη λογική της παθητικότητας, της υποταγής και της ενοχής (τη λογική του "τι να κάνουμε, όλοι φταίμε") και, αφ'ετέρου, η ανάδειξη νέων μαζικών πρακτικών, αμεσοδημοκρατικού χαρακτήρα, σε απόσταση από όλα τα προϋπάρχοντα πλαίσια συλλογικής δράσης, ειδικότερα από τα κομματικά. Με άλλα λόγια, το κίνημα κατάφερε να ανοίξει μια καινούργια δυνατότητα υποκειμενικής συγκρότησης, εκεί ακριβώς που οι προηγούμενες μορφές δράσης του τελευταίου χρόνου είχαν αποτύχει, και γι αυτό ακριβώς το λόγο δημιουργεί ένα αναντικατάστατο κεκτημένο για κάθε μελλοντική μορφή κινητοποιήσης.

Προκαλεί η Lidl

Πηγή: Κόντρα (εφημ.)

Oλο το παρασκήνιο στο φως

Με μια προκλητική ανακοίνωση, που εξέδωσε το βράδυ της Πέμπτης (χθες), ο γερμανικός όμιλος Lidl συμπεριφέρεται ως κράτος εν κράτει, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τον επίσημο κρατικό φορέα για τον έλεγχο των τροφίμων (ΕΦΕΤ).

Ενώ ο ΕΦΕΤ, με χθεσινή του ανακοίνωση, εμμένει στο χαρακτηρισμό ως επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία, για τους κιμάδες και τα σουτζουκάκια της Lidl, στα οποία ανιχνεύτηκε το βακτήριο E.coli, η Lidl επιμένει στη δική της κατασκευασμένη εκδοχή, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά περί «ανεξάρτητων» ινστιτούτων ελέγχου που «επιβεβαιώνουν» ότι δεν υπάρχει E.coli στους κιμάδες που πουλάει η γερμανική εταιρία. «Ζητούμε συγνώμη από τους πελάτες μας για την αναστάτωση και τη σύγχυση που προκλήθηκε», καταλήγει η ανακοίνωση της Lidl.