Μια συνεργατική πρόταση για να περάσει το πόσιμο νερό στα χέρια των πολιτών

ΠΗΓΗ:http://konstantinosnikolaou.blogspot.com

του Κώστα Νικολάου

Η ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης αποτελεί μέρος της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης τομέων στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον (όπως είναι επίσης η ηλεκτρική ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι σιδηροδρομικές μεταφορές κλπ), και η οποία θα υπομονεύσει κάθε προσπάθεια άσκησης μιας πολιτικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το 2011 στη Θεσσαλονίκη, μορφοποιήθηκε μια πρόταση, σύμφωνα με την οποία, με 136 ευρώ ανά νοικοκυριό, οι πολίτες μπορούν να πάρουν στα χέρια τους το 40% και τη διαχείριση της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης – ΕΥΑΘ (που πωλείται από το δημόσιο) και να ξαναγίνει το πόσιμο νερό κοινωνικό αγαθό, αποτρέποντας έτσι την ιδιωτικοποίηση. Από αυτήν την ιδέα πήρε και το όνομά της η κίνηση που συγκροτήθηκε: «Κίνηση 136».

The High Price of Abandoning the Euro

ΠΗΓΗ: Spiegel

By David Böcking

The warning signs are mounting, and fresh news is adding to the gloom every day. Britain's financial watchdog has instructed banks to brace for a possible break-up of the euro zone. British currency trader CLS Bank is reportedly conducting stress tests to prepare for this worst-case scenario.

Polish Foreign Minister Radoslaw Sikorski made a dramatic appeal to Germany on Monday to prevent a collapse of the currency union, saying: "We are standing on the edge of a precipice."

German investors are jettisoning derivatives on a large scale because they have lost confidence in the instruments. For the first time, it appears, people across Europe regard the downfall of the euro as a real possibility.

Is it really for the first time, though? In fact, scenarios for the euro's breakup are older than the currency itself. At the end of 1998, Harvard Law School Professor Hal Scott published a paper called "When the Euro Falls Apart." He put the chances of the euro failing at around 10 percent.

Today, that's a real prospect. According to Mark Cliffe, the chief economist of ING Bank, "even the most ardent euro admirer must concede that the probability of countries leaving or the breakup of the euro zone is no longer zero."

The economist Nouriel Roubini, known as "Dr. Doom" because he predicted the 2008 financial crisis, recently put the likelihood of the euro zone collapsing at 45 percent. But such expert forecasts sound abstract to most people.

NYT: Germany Cuts Off Its Nose

“Lords of Finance,” Liaquat Ahamed’s magisterial 2009 history of the events that led first to the Great Depression and then to the Second World War, is, necessarily, a book about policy mistakes. Central bankers and Treasury secretaries, presidents and prime ministers: all of them are locked into their own economic and political orthodoxies. Each is certain that his is the only sensible course of action. Crippled by their blinders, they consistently make economic choices that appear to us, nearly a century later, to be insane but to them seemed completely sensible.

The New York Times

Joe Nocera

Perhaps the worst of the policy errors during the post-World War I period was the insistence of the Allies that Germany pay war reparations — reparations that went far beyond anything that the defeated Germans could afford. As the victors, the Allies felt that it was only fair for Germany to pay for the terrible war it had waged, and they didn’t much care about whether such payments would cripple the German economy.

“Η Ελλάδα δεν σώζεται – Θέμα χρόνου η χρεοκοπία”

ΠΗΓΗ: antinews

Μετά από ένα σαββατοκύριακο πανικού για το μέλλον του ευρώ, την Δευτέρα το πρωί τα χρηματιστήρια πήραν φωτιά. Ο λόγος είναι η φημολογούμενη ιστορική συμφωνία των Ευρωπαίων ηγετών για μια πιο στενή δημοσιονομική ένωση.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Η δημοσιονομική ενοποίηση δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη. Μπορεί να μπορούσε πριν από πέντε χρόνια. Ή σε πέντε χρόνια από σήμερα. Όχι όμως τώρα.

Μια δημοσιονομική ένωση προϋποθέτει ότι η Γερμανία και η Γαλλία θα ελέγχουν τους προϋπολογισμούς και τους φόρους της Ελλάδας. Η Ελλάδα όμως είναι μια διαλυμένη οικονομία. Όπως λέει ο Desmond Lachman του  American Enterprise Institute, «η Ελλάδα είναι μια χαμένη υπόθεση. Η συντεταγμένη χρεοκοπία της είναι θέμα χρόνου».

ΑΝΤΙΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΕ

Πηγή: ΕΘΝΟΣ 29/11

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 

Ποτέ άλλοτε μετά την εποχή που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχε τόσο έντονος αντιγερμανισμός στην Ευρώπη όσο σήμερα, ιδίως τους τελευταίους μήνες. Από τους Γάλλους και τους Ιταλούς ως τους Ελληνες, τους Ισπανούς ή τους Πορτογάλους, πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί στρέφονται εσχάτως κατά της Γερμανίας με αφορμή την κρίση του δημόσιου χρέους και του ευρώ. Θεωρούν ότι η πολιτική της κυβέρνησης Μέρκελ επιδεινώνει δραματικά τις συνέπειες του προβλήματος και οδηγεί προς την κατάρρευση ακόμη και της Ευρωζώνης. Οι όροι του Βερολίνου εκλαμβάνονται ως απαίτηση "γερμανοποίησης" της Ευρώπης και υπαγωγής των χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ σε καθεστώς γερμανικής επικυριαρχίας, μετατροπής τους σε "επαρχίες του Τέταρτου Ράιχ". "Ο φόβος της "γερμανικής Ευρώπης" επανεμφανίζεται μεταξύ των Γάλλων ηγετών" έγραφε στον τίτλο ολοσέλιδης ανάλυσής της η γαλλική εφημερίδα "Μοντ" την περασμένη εβδομάδα. "Πολλαπλασιάζονται στη Γαλλία οι επικρίσεις εναντίον του Βερολίνου, το οποίο φαίνεται να κρατά το κλειδί του μέλλοντος της Ευρωζώνης" επεσήμαινε ο υπότιτλος.

Ο ύποπτος ρόλος των FT και η ΕΛΣΤΑΤ

 

ΠΗΓΗ: Ελεύθερη Ζώνη

της Σ. Βούλτεψη

Ένα περίεργο δημοσίευμα, που αποσκοπεί στον επηρεασμό της ελληνικής Δικαιοσύνης, έκανε την εμφάνισή του την Κυριακή στους Financial Times του Ρούπερτ Μέρντοχ.

Αφορά στην λειτουργία της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας και τις (παράνομες) αποφάσεις της.

Η εφημερίδα, δημοσιεύει «ρεπορτάζ» που περιλαμβάνει μόνο την μία πλευρά και δεν περιέχει καμιά πληροφορία για τα πραγματικά γεγονότα και όσα έχουν διαδραματιστεί στη Βουλή.

Αν και η ΕΛΣΤΑΤ λειτουργεί επί 1,5 χρόνο κατά παράβαση του ιδρυτικού της νόμου, δεν συνεδριάζει το Διοικητικό της Συμβούλιο (το οποίο στο μεταξύ έχει καρατομηθεί) και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να εκδίδει στοιχεία, η εφημερίδα επιχειρεί μια αγιοποίησή της, εμφανίζοντάς τη ως μία Αρχή που… «δίνει μάχη επί μήνες για να παράγει τα υψηλής ποιότητας στοιχεία που χρειάζονται η ΕΕ και το ΔΝΤ»!

Η βαριά σκιά του ΄30 πάνω από την Ευρώπη

ΠΗΓΗ: FT via euro2day

By Gideon Rachman

Θα μπορούσε η κατάσταση να γίνει κακή; Εννοώ πολύ κακή –όπως λέμε Μεγάλο Κραχ ή παγκόσμιος πόλεμος; Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός από εκείνα που η γενιά μου έμαθε να πιστεύει ότι ανήκουν μόνο στα βιβλία Ιστορίας; 

Το βέβαιο είναι ότι στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα. Σε ομιλία του στο Βερολίνο χθες, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών κ. Radoslaw Sikorski, προειδοποίησε: «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού… Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω: Φοβάμαι την γερμανική ισχύ λιγότερο απ’όσο αρχίζω να φοβάμαι την γερμανική απραξία.» 

Ο Γάλλος πρόεδρος κ. Sarkozy είπε πρόσφατα: «Αν το ευρώ ξετιναχτεί, θα ξετιναχτεί η Ευρώπη. Είναι η εγγύηση για ειρήνη σε μια ήπειρο που έχει ζήσει φριχτούς πολέμους».

Ντοκιμαντέρ: Ακριβή μου Ελλάδα

Ακριβή μου Ελλάδα by tvxorissinora

Ημερομηνία προβολής: 20-6-2005

ΠΗΓΗ: tvxs

Γιατί η Ελλάδα είναι από τις πιο ακριβές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Μια από τις εξηγήσεις που συχνά παρουσιάζεται είναι η εισαγωγή του ευρώ, η οποία πράγματι προκάλεσε αυξήσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες: η εκπομπή ξεκινά με εικόνες από την Ρώμη, όπου το 2003 ένα αυθόρμητο κίνημα φτωχών λεηλάτησε σούπερ μάρκετ και καταστήματα «απαλλοτριώνοντας» προϊόντα που είχαν ανατιμηθεί. Γιατί όμως ειδικά η Ελλάδα επηρεάστηκε από την εισαγωγή του ευρώ περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρωζώνης;

Χαρίζεται η αλληλεγγύη;

ΠΗΓΗ: Μάλλον Ακίνδυνος

Με σημερινή ανακοίνωση του ΔΟΛ (με mail), οι εργαζόμενοι στον όμιλο έμαθαν ότι θα δεχτούν μία ακόμη οριζόντια περικοπή 20% στους μισθούς τους και μάλιστα χωρίς καμία προηγούμενη συνεννόηση με την εργοδοσία. Έτσι, "για να μην κλείσει το μαγαζί". Σε προσωπικό επίπεδο έχω γράψει δύο έως τώρα κείμενα (εδώ, εδώ και βέβαια δεν ξεχνάμε και αυτό) ειδικά για την περίπτωση "δημοσιογράφος στο ΔΟΛ" (όχι μακετίστας, γραμματέας, καθαρίστρια ή σαντουιτσάς), αναφέροντας ότι η δική μου υπομονή για το ρόλο της επικρατούσας άποψης των επαγγελματιών δημοσιογράφων του ομίλου σε ό,τι αφορά την κοινωνία και τα κινήματα, έχει αρχίσει να εξαντλείται. Το ζήτημα λοιπόν επανέρχεται, για το πώς αντιλαμβάνομαι τη σημερινή εξέλιξη και τη θέση μου απέναντι στους δημοσιογράφους του Οργανισμού Λαμπράκη, των οποίων οι μισθοί πριονίζονται περαιτέρω.