Τα στάνταρντ της σαβούρας: 34 τόνοι ληγμένα σε εργοστάσιο του Χαΐτογλου

Πηγή:Kontra News

«Το πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου εξασφαλίζει την παραγωγή σε επίπεδα σταθερά και με υψηλά στάνταρντ ποιότητας, τα οποία ανταποκρίνονται στα απαιτούμενα διεθνή στάνταρντ που έχουν τεθεί από την ΕΕ με τα Διεθνή Στάνταρντ Τροφίμων (IFS) και την Ανάλυση Κινδύνου και Κρίσιμα Σημεία Ελέγχου  (HACCP)».

 

Ποια εταιρία καμαρώνει για την υπέρτατη ποιότητα των προϊόντων της, που την εξασφαλίζει με ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο; Η εταιρία Bolero των αδελφών Χαΐτογλου, στην αυτοπαρουσίαση που κάνει στην ιστοσελίδα της, στην Αγγλική παρακαλώ, λόγω του εξαγωγικού της χαρακτήρα (βλέπε http://bolero.com.gr/promo.php?menu=1). Η εταιρία που πιάστηκε να έχει στις αποθήκες της, έτοιμες να τις μετατρέψει σε τελικά προϊόντα (σοκολάτες, λουκούμια, κουλουράκια, πουράκια, μπισκοτοειδή), 34 τόνους ληγμένων πρώτων υλών. Ληγμένων ακόμη και από το 2006! Επί τη ευκαιρία, θα θέλαμε να ρωτήσουμε: η απίστευτη βρομιά και σαβούρα που βρέθηκε μέσα στο χώρο παραγωγής γιατί δεν είχε πεταχτεί; Μήπως την ξαναχρησιμοποιούσαν στα χαρμάνια που έφτιαχναν;

Europe's leaders are playing with fire if they follow the Latvian example

ΠΗΓΗ: Guardian

by M. Weisbrot

In recent months some advocates of Europe's austerity policies have been touting Latvia as a success story that shows how "internal devaluation" can work. This was the theme of a book published earlier this year by the Peterson Institute for International Economics, one of Washington's most influential think tanks. The book was co-authored by the Institute's Anders Aslund and Latvia's prime minister Valdis Dombrovskis.

The case study is relevant to Europe because there are important similarities between Latvia's economic strategy since 2008 and that which is now being promoted by the European authorities – the European Commission, the European Central Bank, and the International Monetary Fund (IMF), otherwise known as "the troika".

At first glance it might seem ridiculous to call an economic strategy a success if a country loses 24% of its output – the worst in the world for the crash of 2008-2009 – and official unemployment shoots up from 5.3% in 2007 to more than 20% in early 2010.

The cause of this recession? Economic pundits ignoring history's voice

Simon Jenkins
guardian.co.uk, Thursday 15 December 2011 22.00 GM

Illustration by Noma Bar
The Queen, reported the Daily Mail, was wearing a speckled cream suit and matching hat. Her Majesty was at the London School of Economics, listening to a professor, Luis Garicano, talk about the credit crunch. "It's awful," she said suddenly. "Why did nobody see it coming?" For three years I have pondered the Queen's question, and the answer. (LSE was institutionally flummoxed; a year later, it gave her a waffly reply, that "everyone thought they were doing the right thing," and that "wishful thinking was combined with hubris".) It resurfaced last Tuesday with the publication of the Financial Services Authority report into its own conduct of the 2008 collapse of RBS and the attendant chaos. It is like expecting the Cosa Nostra to investigate the mafia. We are all sinners, ruminated the FSA, and need forgiveness, but no one was really to blame. It is a rough old world.

Europe united - in denial and myth-making

Πηγή: e-spiked

by Mick Hume

Euro-myth No 1: ‘It was a triumph for Cameron – or Sarkozy’

Depending on who you listen to, either UK prime minister David Cameron bravely stood alone for Britain by rejecting a new EU treaty, or else he was beaten by the wily French president Nicolas Sarkozy who got what he wanted by the UK’s omission from the new deal around the Eurozone.

In fact, what the rupture showed was that both the six-footer Cameron and the diminutive Sarkozy are, to coin a phrase, pygmies in political terms. And so are German chancellor Angela Merkel and the rest of Europe’s political elite. Far from a triumph for anybody, it marked an embarrassing failure of basic diplomacy among substandard statesmen and women. There are always tensions and ructions at international summits. But in other times they would have been kept under control by careful diplomatic preparation and consultation beforehand – not left to break out in a schoolboy spat on the day, with Cameron and Sarkozy reportedly almost coming to blows. Even far more strident Eurosceptics such as Margaret Thatcher knew how to play the great power game without tripping over their own laces. Europe’s destiny is now in the hands of self-regarding pygmies who think more of their next headline than the shared future of the continent.

Η διαγραφή του «απεχθούς» χρέους, πρώτο βήμα για προοδευτική διέξοδο από την κρίση

Πηγή: Αριστερό Βήμα
του Γ. Τόλιου

Δημόσιο Χρέος : Παύση Πληρωμών – Κοινωνικής Έλεγχος – Διαγραφή
Ανοικτή εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση ΕΛΕ
(Αθήνα 8 Δεκέμβρη 2011, ΕΣΗΕΑ, 6 μ.μ., Ακαδημίας 20, 1ος όροφος)

 

Εισαγωγή

Ο ελληνικός λαός βιώνει τα τελευταία χρόνια δραματικές εξελίξεις. Βιώνει μια «κοινωνική αντεπανάσταση» που κατεδαφίζει θεμελιώδη οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η νέα «τρικομματική» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με πρωθυπουργό το Λ.Παπαδήμο και τις οδηγίες της «τρόϊκας», προωθεί ένα στυγνό σχέδιο «δήμευσης του ελληνικού λαού» χάριν των δανειστών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, γυρίζοντας την ελληνική κοινωνία στις αρχές του 1900.! Ανάλογα σχέδια προωθούν οι κυρίαρχες ελίτ και άλλων χωρών της ευρωζώνης, κάτω από τους εκβιασμούς και τις αφόρητες πιέσεις του γερμανο-γαλλικού άξονα, στο όνομα «διάσωσης» της ΟΝΕ και του ευρώ.

Για την έξοδο από το ευρώ και την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε.

Πηγή: aformi

Από την στιγμή που ο ελληνικός καπιταλισμός μπήκε στην δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα από το χρονικό σημείο που ξέσπασε η κρίση χρέους στην Ελλάδα, το ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία αντιπαράθεσης, ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος που επιδιώκουν να επεξεργαστούν ριζοσπαστικές κινηματικές και πολιτικές απαντήσεις απέναντι στην κρίση του συστήματος. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία απέκτησε αυτή η αντιπαράθεση, ανάμεσα στις δυνάμεις και τα ρεύματα που θέλουν να συγκροτήσουν μια ξεκάθαρα επαναστατική πολιτική πρόταση, η οποία θα στοχεύει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Athens, Christmas 2011: θα χυθεί αίμα…

Πηγή: aformi

του Άγγελου Καλοδούκα

Τις φωτογραφίες τις τράβηξα τις προηγούμενες τρεις-τέσσερις μέρες, τυχαία, σουλατσάροντας στους δρόμους της Αθήνας.

Στους δρόμους η κατάθλιψη περισσεύει. Άνθρωποι σκυθρωποί, αγχωμένοι, άνεργοι, άστεγοι, ζητιάνοι. Εγκλωβισμένοι μετανάστες, σε μια χώρα που δουλειά δεν μπορεί να τους προσφέρει αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, τους κρατά φυλακισμένους στο εσωτερικό της όπου ο ρατσισμός (κρατικός και παρακρατικός) καλά κρατεί.

Αλλά και οι Έλληνες εργαζόμενοι εγκλωβισμένοι μετανάστες αισθάνονται. Μετανάστες και ιθαγενείς εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε ένα διεθνές πείραμα. Τη μετατροπή όλων των εργαζομένων μιας ανεπτυγμένης καπιταλιστικά χώρας σε προλετάριους τριτοκοσμικής χώρας. Η Ελλάδα δείχνει, απλά, το μέλλον και για τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας αρκεί για να τα δεις όλα. Να αισθανθείς το φόβο ότι ο επόμενος άστεγος μπορεί να είσαι εσύ, ο γείτονάς σου, κάποιος δίπλα σου. Να αισθανθείς το φόβο αλλά και το θυμό. Θυμό που ψάχνει τρόπους έκφρασης. Ο συνδυασμός μιας αδίστακτης άρχουσας τάξης που ζητά ολοένα και περισσότερα και ενός κόσμου της εργασίας που κινδυνεύει να χάσει ((ή ήδη έχει χάσει) τα πάντα οδηγεί σ’ ένα μόνο συμπέρασμα: θα χυθεί αίμα. Έτσι και αλλιώς, ήδη χύνεται αίμα -μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας το επιβεβαιώνει.

Αλλά…

…θα έχω αρκετές ευκαιρίες να καταγράψω φωτογραφικά τους ανθρώπους της Αθήνας. Εδώ και μερικές μέρες ανήκω στην πλειοψηφία:

Είμαι άνεργος.

Athens, Christmas 2011 from www.aformi.gr on Vimeo.

WS Journal: εκτιμήσεις για επιστροφή στα εθνικά νομίσματα

 

Πηγή: Το Βήμα 16/12

Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά στην ευρωζώνη. Οι τράπεζες και τα επενδυτικά ταμεία χρηματοδοτούσαν τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης καθώς δεν υπήρχε ο κίνδυνος να χάσουν τα λεφτά τους από ενδεχόμενη υποτίμηση: το ενιαίο νόμισμα ήταν εγγυητής σταθερότητας.

Ομως στην πορεία προέκυψε ένας άλλος κίνδυνος: αυτός της πτώχευσης μιας χώρας-μέλους. Τώρα οι επενδυτές αποστρέφονται τα κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης καθώς μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πόσες και ποιες χώρες πιθανόν να κηρύξουν πτώχευση ή να αναγκαστούν να αποχωρήσουν από το ευρώ για να επιστρέψουν στα εθνικά νομίσματα δίνοντας τη χαριστική βολή στη νομισματική ένωση.